LANKAL VRY

Deur Marius Buys

Gevangene

sy laaste maal. . . smullend. . . onnatuurlik bly

sy wag, vra oor die vreemde vroom voor die ewige nag.

Met oe vol lewe verduidelik die man:

"Kyk hoe die sonlig , die tralievenster, tralieloos in my glasbak reflekteer...

met elke hap verskuif, degenereer...

die ligkurwe verander in die nagereg se val, reelmatig. . .pal.

My geheim,

kan ek jou vertel,

deur daardie venster,

is n wereld sonder julle traliehel.

Ek,

is eintlik,

nie hier. . .

ek's net n prentjie in jou brein. . .

soos goebekende lirieke in n woordelose refrein. . .

ek's lankal deur daardie venster bevry, voor hy vernou, my virewig vashou. . .

in julle verbroude lewenskou. . .

julle wagte sien slegs julle eie drogbeelde wat julle in julle koppe aanhou van my. . .

ek's lankal vry. . .

Son toe.